ΑΓΝΩΣΤΟ.....ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ

Μπορεί να μη το ξέρεις αλλά, "Ναι", είσαι ένας ήρωας. Κανένας λογικός πολεμιστής δεν θα αποφάσιζε να έλθει στο πλανήτη γή, να κρύψει τα όπλα του και ταυτόχρονα να ξεχάσει που τα έκρυψε.
Και να ήταν μόνο αυτό; Επίσης, αποφάσισες να έλθεις μόνος σου στη γή και αποφάσισες όταν θα έλθει η ώρα της αποχώρησης, πάλι μόνος σου να φύγεις.
Δεν σε άκουσα καλά.......Τι είπες; Σιγά τα λάχανα; Όχι φίλε μου δεν είναι έτσι.
Ακόμη και ο Θεός ήθελε παρέα και δημιούργησε τους Ελοχίμ, τους αγγέλους, το σύμπαν και εμάς.
Για να κάνει το παιγνίδι ακόμη πιο προκλητικό, επέτρεψε και στο διάολο, να σου σιγοψιθυρίζει στο αυτί και να σου τάζει: " ξεπάστρεψε τους άλλους για να τα έχεις όλα εσύ".
Ήταν δε τόσο πειστικός ο διάολος που εσύ νόμισες ότι σου τα έλεγε ο Θεός. Και ρίχτηκες με τα μούτρα στη μάχη.

Και όταν πετύχαινες να ξεπαστρέψεις τους άλλους, έρχεται ο Θεός και σου λέει: "Μεγάλε την πάτησες, τώρα θα πληρώσεις τα ανάλογα" . Κι εσύ τα χάνεις γιατί ήσουν πεπεισμένος ότι έκανες το θέλημα του Θεού και ξαφνικά βλέπεις ότι όλα όσα πέτυχες εξαφανίζονται . Και τι σου μένει; ...Να είσαι μόνος και ματωμένος από την μάχη.

Τα βάζεις με το Θεό, με τους ανθρώπους, με το διάβολο, με τον εαυτό σου, θέλεις να πεθάνεις , κλαις, βρίζεις, γελάς σαν τρελλός κι όλα αυτά γιατί ο πόνος και το βάσανο είναι μεγάλο.

Και ύστερα μου λες "Σιγά τα λάχανα"........ε! Όχι δεν είναι έτσι....ΕΊΣΑΙ ΉΡΩΑΣ
Όλοι οι άνθρωποι σ'αύτό το πλανήτη είναι ήρωες χωρίς καμία εξαίρεση , ναι! χωρίς καμία εξαίρεση.
Λαβαίνουμε μέρος σ' ένα παιγνίδι΄" ευτυχίας - δυστυχίας " με άγραφους και μυστικούς κανόνες। Δεν ξέρουμε τι κάνουμε και δεν παίρνουμε γρήγορα απαντήσεις.

Όμως κάθε χτύπημα στη μάχη, μας κάνει να θυμόμαστε και όσο πιο δυνατό είναι το χτύπημα, τόσο περισσότερο θυμόμαστε, ποιοι είμαστε και που είναι τα όπλα μας , για να συνεχίσουμε την μάχη.

Είσαι ΉΡΩΑΣ ποτέ μη το ξεχνάς αυτό συνέχισε το ταξίδι. Για να έχεις περισσότερη δύναμη μάθε κι ένα μυστικό "μη σε νοιάζει το αποτέλεσμα " όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα συ έχεις κερδίσει

Για να δούμε αν αυτό είναι αλήθεια. Ας πούμε ότι σκότωσες, ή ότι λήστεψες, ή ότι βίασες και σε έπιασαν, σε πήγαν στο δικαστή κι εκείνος με την σειρά του, σε δικάζει σε ισόβια φυλάκιση.

Ας δούμε λοιπόν που κέρδισες. Ασυνείδητα εσύ έκανες όλες αυτές τις πράξεις, αλλά και ασυνείδητα γίνεσαι ένα παράδειγμα "προς αποφυγήν" στους άλλους ανθρώπους.

Οι άλλοι άνθρωποι πήραν σπουδαία μαθήματα από σένα।

Το πρώτο μάθημα λέγεται "Επιλογή και Επιπτώσεις". Αν θέλεις μπορείς να επιλέξεις να σκοτώσεις αλλά.......πρόσεξε τις επιπτώσεις, τις αντέχεις;

Σ' αυτό το παιγνίδι συ δεν είχες όφελος παρά μόνο πόνο, οι άλλοι όμως οι περισσότεροι, έμαθαν χωρίς πόνο ότι πρέπει με σοφία να κάνουν τις επιλογές τους .

Τι ; Δεν άκουσα. Πώς; Η Ζωή δεν είναι δίκαια; Tο άτομο αυτό ,μεγάλωσε χωρίς γονείς μέσα στην αλητεία. Ε! και λοιπόν; θα κάνει ότι του κατέβει; Μα δεν ήξερε τι έκάνε λένε οι άλλοι άνθρωποι.

Ακριβώς γι' αυτό είσαι ΉΡΩΑΣ δεν πρόλαβες να θυμηθείς ποιος είσαι και που είναι τα όπλα σου. Αν προλάβαινες θα είχες "μετανοιώσει" δηλαδή θα είχες αλλάξει τον τρόπο σκέψης σου κι έτσι θα είχες μάθει να συγχωρείς, να αγαπάς, να κατανοείς, να ανέχεσαι, να θυσιάζεσαι.

Αν έστω και ένας συγχωρέσει το άτομο (όχι τις πράξεις) τότε το καλό είναι ανυπολόγιστο γιατί ελευθερώθηκαν, θυμούνται, άρχισαν να εκφράζουν το Θεό που έχουν μέσα τους. Βρήκαν τα όπλα τους. Σώθηκα. Χάρη σ' εσένα.

Είσαι καλύτερος από τον διάβολο, γιατί εκείνος πάντοτε ανταποδίδει το χτύπημα, ενώ εσύ έχεις την δυνατότητα να συγχωρέσεις ακόμη και αυτόν και να προσευχηθείς γι΄αυτόν.

Έχεις καταφέρει στο θυμό σου να γίνεις φλόγα και όχι το καύσιμο. Θυμήθηκες .

Ήρωα μου συνέχισε το άγνωστο ταξίδι ........είτε θυμηθείς είτε όχι......είσαι κερδισμένος

είσαι σπουδαίος, είσαι μοναδικός, είσαι αιώνιος ποτέ μη το ξεχνάς.

Μην ανησυχείς θα τους βρεις τους χάρτες που

θα σε οδηγήσουν στη θάλασσα.

Για το ταξίδι σου πάρε ένα δώρο από ένα καταπληκτικό συγγραφέα τον Ντίερ.

Για να παίρνει θάρρος και δύναμη ο Ντίερ, πριν τη μάχη του, φαντάζεται το Θεό ότι είναι η θάλασσα και τον εαυτό του κύπελλο

Φαντάζεται επίσης ότι βυθίζει το κύπελλο στη θάλασσα και το γεμίζε. Αμέσως μετά νοιώθει ότι έχει μέσα του την δύναμη του Θεού .

Ξέρει ότι δεν είναι παντοδύναμος, αλλά έχει τις ίδιες ιδιότητες και "μπορεί να κάνει τα πάντα μαζί με το Θεό"

Οταν επαναλαμβάνεις αυτή τη σκέψη πολλές φορές την ημέρα θα νοιώσεις την παρουσία.

ΠΕΡΝΑΣ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ........

ΠΕΡΝΑΣ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ

ΜΟΝΟΝ ΑΝ ΓΝΩΡΊΖΕΙΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΉΣΕΙΣ

ΔΕΧΕΣΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ;

• Γιατί ο ένας άνθρωπος είναι μελαγχολικός και ο άλλος χαρούμενος;
• Γιατί ο ένας είναι εύθυμος και πλούσιος ενώ ο άλλος είναι δυστυχισμένος και φτωχός;
• Γιατί ο ένας είναι ανήσυχος και ανασφαλής κι ο άλλος ήρεμος και γεμάτος αυτοπεποίθηση;
• Γιατί ο ένας έχει ένα όμορφο, πολυτελές σπίτι ενώ ο άλλος κάνει μια φτωχική ζωή μένοντας σ' ένα χαμόσπιτο;
• Γιατί ο ένας είναι φοβερά επιτυχημένος κι ο άλλος αυτό που λέμε "σκέτη αποτυχία";
• Γιατί ό ένας ομιλητής είναι διάσημος και δημοφιλής κι ο άλλος μετριότητα και όχι ιδιαίτερα συμπαθής;
• Γιατί κάποιος είναι δαιμόνιος στην δουλειά του ενώ κάποιος παλεύει σ' όλη του την ζωή χωρίς να πετυχαίνει τίποτα αξιόλογο;
• Γιατί κάποιος θεραπεύεται από μια θεωρητικά ανίατη αρρώστια και κάποιος άλλος όχι;
• Γιατί τόσο καλοί άνθρωποι, με πίστη στο Θεό, υφίστανται, σωματικά και ψυχικά, τα βάσανα των κολασμένων;
• Γιατί τόσοι άνθρωποι χωρίς ηθικές αρχές και θρησκευτική πίστη πετυχαίνουν, ευημερούν και χαίρουν άκρας υγείας;
• Γιατί μια γυναίκα ζει ευτυχισμένη στα πλαίσια ενός πετυχημένου γάμου, ενώ η αδερφή της είναι αποτυχημένη στο γάμο και δυστυχισμένη;

Αν δεν έχεις απαντήσεις τότε την πύλη δεν την περνάς, ώστε να γίνει η αλλαγή και να αποκτήσεις αυτά που θέλεις.

Αυτό που χρειάζεται για να απαντηθούν οι ερωτήσεις, είναι να γίνει πρώτα αλλαγή στις σκέψεις και στα πιστεύω σου.

Οι πύλες συμβολίζουν πάντα την κατανόηση. Αρκεί λίγη σκέψη για να δούμε πόσο λογικό είναι αυτό. Η πύλη ή η πόρτα είναι το μέρος απο το οποίο μπαίνουμε ή βγαίνουμε από μια πόλη ή ένα χωράφι κ.ο.κ. Με άλλα λόγια οριοθετεί μια αλλαγή στη συνειδητότητα.

Οταν γίνει η αλλαγή στη συνειδητότητα τότε περνούμε την " στενή τη πύλη" και γινόμαστε μάγοι "μπορούμε με την δύναμη του Θεού να κάνουμε τα πάντα"

Για να γίνει όμως η αλλαγή εκτός απο την θεωρία θέλει και πράξεις ώστε να εξαγνισθεί η σκιά και να φανερωθεί η "εντός βασιλεία των ουρανών".

Και οι πράξεις για να γίνουν χρειάζονται πίστη αγάπη και ευφυία.

"Δείξε μου Θεέ μου το θέλημά σου, φώτισέ με να το καταλάβω

και δώσε μου την δύναμη να το πράξω"

ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΑΝΑΜΜΕΝΗ...

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ

Θα την παρομοιάσω με τη φωτιά που ταυτόχρονα καίει αλλά και φωτίζει. Καίει το παρελθόν και φωτίζει την στιγμή σου, το τώρα σου και το μέλλον σου.

Η συνειδητότητα είναι ο μόνος δρόμος που σε οδηγεί μακριά απο τον πόνο। Εφ'όσον εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε απαλλαγμένοι από τον πόνο και την λύπη, μήπως είναι καλύτερα, τελικά, να μάθουμε να ζούμε μ'αυτά, αντι να προσπαθούμε να τα αποφύγουμε ;

Τό μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πόνου είναι περιττό. Δημιουργείται μόνο του, όσο ο νούς ασυνείδητα κυβερνάει τη ζωή σου. Ο πόνος που δημιουργείς τώρα είναι πάντα κάποια μορφή μη αποδοχής, κάποια μορφή ασυνείδητης αντίστασης σ'αυτό που υπάρχει.

Στο επίπεδο της σκέψης, η αντίσταση είναι κάποια μορφή κριτικής. Στο συναισθη-

ματικό επίπεδο, είναι κάποια μορφή αρνητικότητας. Η ένταση του πόνου εξαρτάται απο τον βαθμό που αντιστέκεσαι στην παρούσα στιγμή, κι αυτός με τη σειρά του εξαρτάται από το πόσο 'εντονα είσαι ταυτισμένος με το νού σου.

Οσο περισσότερο μπορείς να τιμήσης και να αποδεχτείς την Στιγμή σου, το Τώρα σου, τόσο πιο απαλλαγμένος είσαι απο τον πόνο, απο τα βάσανα και απαλλαγμένος απο την μαϊμου που είναι - ο εγωικός νούς.

Γιατί άραγε ο νους αρνιέται συνεχώς την Στιγμή σου ή αντιστέκεται σ'αυτή; Επειδή δεν μπορείνα λειτουργήσει και να διατηρήσει τον έλεγχο χωρις τον χρόνο, που είναι το παρελθόν και το μέλλον, κι έτσι αντιλαμβάνεται το άχρονο Τώρα σαν απειλή.

Χρόνος και νούς είναι στη πραγματικότητα αδιαχώριστα.

Οταν σκέφτεσαι το παρελθόν δημιουργείς χρόνο αλλά και όταν σκέφτεσαι το μέλον πάλι δημιουργείς χρόνο। 'Οταν ζείς το παρόν σου σταματάς να δημιουργείς χρόνο.

Δηλαδή κρατάς "τη φωτιά αναμμένη" γιατί αυτή η παρούσα στιγμή είναι η μόνη που έχεις, είναι η συνειδητότητά σου.

Το παρελθόν και το μέλλον να τα επισκέπτεσαι μόνο όταν χρειάζεται να ασχληθείς με τα πρακτικά θέματα της ζωής. Οι επισκέψεις σου να είναι πολύ σύντομές. Λέγε πάντα "ναί" στην παρούσα στιγμή.

Τι θα μπορούσε να είναι πιο μάταιο, πιο τρελό, απο το να δημιουργείς εσωτερική αντίσταση σε κάτι που ήδη υπάρχει; Παραδόσου σ'αυτό που υπάρχει. Πες ναι στη ζωή - καί δες πως ξαφνικά η ζωή αρχίζει να δουλεύει για σένα κι όχι εναντίον σου.

Κάποτε ένας φίλος καρδιακός μου αφηγήθηκε μια εμπειρία του. Καί άρχισε να λέει: " Ήταν Σάββατο δέκα και μισή το πρωί, όλα κυλούσαν ομαλά, εγω οδηγούσα κατά μήκος της Λεωφ.Αλεξάνδρας και τίποτα δεν φαινόταν ότι θα μου χαλούσε την διάθεση.

Διασχίζοντας την διασταύρωση της Κηφισίας, σταμάτησα στο φανάρι της Μιχαλακοπούλου έχοντας 5 αυτοκίνητα μπροστά μου και πλάι μου και άλλα τόσα πίσω μου.

Τρείς φορές άναψαν πράσινο τα φανάρια, αλλά ένας αστυνόμος στο μέσον του δρόμου δεν έλεγε να μας επιτρέψει να φύγουμε. Οταν τον ρωτήσαμε γιατί δεν μας επιτρέπει να φύγουμε , μας απάντησε ότι έρχονται ποδηλάτες.

Ο κόσμος περίμενε πάνω απο τριάντα λεπτά χωρίς όμως να περνά ούτε ένας ποδηλάτης. Εζητήσαμε να μας αφήσει να διασχίσουμε την Μιχαλακοπούλου, αλλά πήραμε αρνητική απάντηση απο το όργανο.

Τότε άρχισε ένας καυγάς, γιατί ο κόσμος θεώρησε ότι ήταν παράλογη αυτή η άρνηση και πραγματικά είχαν δίκιο -τόση ώρα όλοι θα είχαμε περάσει απέναντι. Το βρισίδι πήγαινε σύνεφο, πόρτες αυτοκινήτων βροντούσαν, αλλά το όργανο δεν ίδρωνε το αυτί του.

Ο εκνευρισμός και η αρνητικότητα ήταν στο ζενίθ και το ένοιωθα πολύ έντονα.

Τότε λοιπόν κι εγω έβαλα τον Στράτο Διονυσίου στην διαπασών , βγήκα έξω απο το αυτοκίνητο και άρχισα να χορεύ. Οταν με είδαν οι άλλοι οδηγοί έβαλαν τα γέλια και είπαν: "αυτός είναι τρελός ρε!" Ξαφνικά όμως, ένας ένας οι πιο θαραλέοι άρχισαν να κάνουν το ίδιο. και το τραγούδι πήγαινε σύνεφ. Ούτε που καταλάβαμε πότε πέρασαν οι ποδηλάτες κι αν οι άλλοι δεν άρχιζαν τις κόρνες ακόμη θα χορεύαμε.